KOŁA RÓŻAŃCOWE

W drugiej połowie XIX w. Modlitwa różańcowa przeżywa niezwykły renesans. Młoda Francuzka z Lyonu wpada na genialny w swej prostocie pomysł, który mobilizuje miliony ludzi do codziennego odmawiania różańca.

Sługa Boża Paulina Maria Jaricot (1799-1862), bo o niej mowa, pisała: „Nienasycone pragnienie poznania Boga i ogromna potrzeba, by kochać, kazało mi pragnąć także działania na Jego chwałę. Chciałam dołożyć moją cegiełkę do chwały Kościoła”. I tak się stało. Mając 23 lata, stworzyła strukturę, która dała początek późniejszemu Papieskiemu Dziełu Rozkrzewiania Wiary (jednemu z 4 Papieskich Dzieł Misyjnych, obecnych dziś w 150 krajach). Jego struktura umożliwiła jej w 1826 r. powołanie stowarzyszenia Żywego Różańca, które jeszcze za jej życia rozwinęło się w wielu krajach na całym świecie.

27 stycznia 1832 papież Grzegorz XVI listem apostolskim „Benedicentes” zatwierdził stowarzyszenie Żywego Różańca i nadał mu liczne odpusty. Patronką Żywego Różańca ustanowił młodziutką rzymską męczenniczkę – św. Filomenę, za przyczyną której Paulina w cudowny sposób odzyskała zdrowie. Pius IX w liście apostolskim „Quod iure haereditario” z 17 VIII 1877 r. ustanowił zasady organizacyjne stowarzyszenia Żywego Różańca. Do Polski Żywy Różaniec dotarł jeszcze w XIX w. Obecnie istnieje niemal w każdej parafii.

W parafii pw. Świętego Mikołaja w Lublinie Kółka Różańcowe istnieją od 1905 roku, gdy parafia ponownie zaczęła istnieć formalnie i prawnie. Obecnie jest 5 Róż Różańcowych liczących po 20 osób. Przez ta grupę modlitewna przewinęło się w ostatnim 30-leciu około 350 osób.

Spotkania formacyjne odbywają się w kościele w każdą 1. niedziele m-ca po mszy o godz. 11³⁰.